Herfsthobby

's Zomers ben ik zo één van die nooit-thuis-mensen. Terrasjes, barbecuepartijtjes, picknickuurtjes en een sporadisch spelletje minigolf of kubb? U vraagt, ik zeg nooit neen. Eens de blaadjes de herfstkamikaze aanvatten, keert echter ook mijn tij. Dan wil ik mezelf alleen nog maar hamstergewijs in een tv-dekentje draaien. Maar dat mag ook een vloerlange kamerjas in teddybeerbont zijn. Zo kieskeurig ben ik echt niet.

Tijdens mijn studentenjaren was ik al behoorlijk berucht om die herfsterige coconwoede. Daar lag ik dan, opgebold op de sofa van mijn kot, met een slaapverwekkend (door de prof opgelegd) verplicht literair nummertje op schoot. Vroeg je me naar mijn herfsthobby's, dan antwoordde ik zonder schroom: “het ene middagdutje aan het andere breien” of soms zelfs kortweg en geheel ongenuanceerd “zetelzwammen”.

Zo ging het dus ook de afgelopen oktobermaand. Van een zwierige zomernimf transformeerde ik poef-pats in een huissloortje met een hardnekkige voorliefde voor fleece. Geen fraai gezicht voor je geliefde die nietsvermoedend de voordeur openzwaait, ik kan het je verzekeren. Zijn sceptisch opgetrokken wenkbrauw sprak. Ik begreep: het wordt tijd voor een andere, minder passieve/slonzige herfstactiviteit. Maar dan wel eentje waarbij ik mijn diepgewortelde passie voor dekentjes niet zou verloochenen.

De jongste trend in handwerkland bracht raad: ik zou van die hippe, kleurige retrospreitjes gaan haken. En wel nu meteen. Een dag én een spoedcursus haken later, blijkt dat Granny squares (want zo heet dat in handwerklingo) maken een amusant alternatief is voor sofahangen. Ik ben verkocht. Meer zelfs, ik trotseer tegenwoordig zelfs de gure novemberwind om - als een heuse Desperate Housewife - haakavonden onder vriendinnen bij te wonen. Alleen... volgens mijn met-de-natte-vinger-berekeningen heb ik ondertussen nog steeds 243 granny squares nodig om een eenpersoonsdeken te haken. En à rato van 2 vierkantjes per uur betekent dat maar één ding: dat ik op zoek ben naar een pasgeboren baby, cavia of dwergkonijn om modieus in te duffelen. Want eer ik mezelf kan begraven onder mijn nieuwe sprei is het vast weer lente. En dan mag mijn sofa ontploffen.