Tiny Me vs. The Fashionbizz

Woensdag jongstleden verzamelden het kruim van de Belgische mode(blog)wereld + ik (toevallig uitgenodigd), voor wat werd gemarket als het hipste feestje van de zomer. Feestreden in kwestie: de opening van de eerste Forever 21 boetiek in de Benelux (vanaf 30 juli op de Brusselse Nieuwstraat, trouwens. Hoer-a, hoer-a!). Als die hard fan van trendy mode voor de kleine portemonnee was ik vanzelfsprekend met graagte op het appel.

Maar.
Wat trekt een mens in godsnaam aan voor zo'n event? Nadat ik de e-uitnodiging zowat veertien keer heb afgespeurd naar een vestimentaire hint (Stadskledij? Gala? Fluorescente jumpsuits?), besluit ik voor het goeie ouwe compromis te gaan. Eerst en vooral mag duidelijk zijn dat overdressed al-tijd beter is dan 'woeps-ik-kom-net-uit-de-sportzaal-aanwaaien'. Ook als je naar de dichtstbijzijnde Pakistaan strompelt om een nachtelijke craving/hardnekkige verslaving te bevredigen. Schaar-steen-papier-gewijs (of blad-steen-schaar, voor de puristen) winnen hakken het dus zonder uitzondering van platte schoenen, en doen jurkjes het keer op keer beter dan plain old jeans.

Helaas is mijn stiletto-embargo nog steeds niet opgeheven (hetgeen ik onmenselijk vind, maar bon), en kan ik mijn muisgrijze/helblauwe/zelftannerbruine kniebrace na drie maanden nog steeds niet fashionable camoufleren in combinatie met een jurk. In een creatieve bui heb ik enkele weken terug een paar opaque panty's (mijn enige paar van Falke, bemerkte ik achteraf. Great.) verknipt om het onding toch een tikje te verfraaien. Tot ik vier keer daags de vraag kreeg waarom ik een legging droeg met één enkele broekspijp. En ik mij bijgevolg vier keer daags een complete mongool voelde.

Probeer dàt maar eens te camoufleren, beste vrienden.

Dus, zowel ieniemienie bodycon dress als pretty high heels: geen optie. Bleven over: ballerina's (beetje saai), platte sandaaltjes x 4 (beetje te glibberig bij regenweer. We willen het andere been graag intact houden enzo...), panterprint sloefjes (beetje te panter. En eigenlijk ook te sloefjes) en beige derby's. (weinig glam, maar wel 'in'. Verkocht, dus.).

Vestimentair gezien ging het mij minder voor de wind. Na zo'n twaalf perfect gestreken kledingstukken te hebben gepast en vervolgens pruilend/hysterisch op bed te hebben gegooid (met mezelf erbij), nam ik, gezien de tijdsdruk, uiteindelijk snel-snel vrede met een grasgroene skinny (want: casual) + kanten blazer (want: mijn nieuwste aanwinst van The Kooples, en dus niet alleen classy, maar bovenal origineel).

De blazer in kwestie



Think again. Ternauwernood gearriveerd op de knalroze loper, ben ik al in een gitzwarte modedepressie weggezonken. Mijn mede-aanschuivenden hebben kennelijk allemaal wél perfecte knieën (hetgeen makkelijk valt te observeren als je, met een bescheiden meter zestig, halverwege de heup van de meeste - irritant lange - genodigden komt). Ergo: iedereen draagt hakken (zelfs de mannen in mijn, - oké - ietwat wazige, met tamelijk wat spleen doordrenkte, herinnering). En wel hakken met-een-knoert-van-een-H. En strikken. En plateautjes. En poppy kleurtjes.

Depressieplek numero uno

Hoge hakken hier-daar-overal

Maar seg, ik ga mij hier toch niet laten kisten voor een centimeter of twaalf, zeker? Ik heb toch nog altijd mijn retekoele blazer, nietwaar? Ja hoor. Net zoals het meisje dat blonde-haren-pantène-gewijs-in-de-wind-wapperend elegant uit een wagen stapt. Eerst stiletto nummer één, dan nummer twee.

Meestal ben ik niet zo'n wenertje als het over zelfde-kledingstukken-op-zelfde-feestje aankomt. Nu kennelijk wel. Vooral omdat het meisje met modelallures in The Kooples blazer A, mezelf (zonder modelallures) in The Kooples blazer A' zowaar niet opmerkt en knal achter mij komt staan, mij vervolgens heupwiegend passeert en blijkbaar besluit om voor de rest van de avond in een omtrek van welgeteld 1 meter om mij heen te cirkelen (that's just plain cruel, man).

Ikzelf ben dan weer niet weg te slaan van een grote bokaal snoepspekken(candy + miserable me = not a winning combo) en de Vedett-tap, alwaar ik mijn wraak zorgvuldig uitkien. Geef mij nog een maandje of drie, en dan wurm ik mezelf in élk paar hoge hakken dat mijn shoppingpad kruist (Forever 21, here I come). Dan draag ik nooit of te nimmer nog plat schoeisel. Dan ga ik élke motherfucking roze loper 'ownen'. Zegdatikhetgezegdheb.

Sorry Dukan

On my soon-to-buy-list: Melissa by Vivienne Westwood

{Event pictures by Oona, thanks.}